21 Aralık 2008 Pazar

Zorla hatırlatılanlar

Rahmetli Babacığımın 4 kardeşi vardı. 3 kızkardeş ve bir abi...En küçükleri babam...Ama babaannem en çok amcamı severdi...
Dedelerimin ikisi de çok genç yaşta vefat etmişlerdi ama anneanne ve babaannemi tanıma mutluluğuna eriştim.
Çocuktum, kıymetlerini yeterince bildiğimi düşünmüyorum ama anlattıkları az sayıdaki savaş anısı aklımda.
İkisi de Marmara ya yakın köylerde yaşıyorlarken, gencecik yaşlarda evlenmişler.
Farklı köylerdeler, onu belirteyim. Sanırım arada kuş uçuşu 30 km. kadar vardır.

Önce anneannemin hatırası.
Rahmetli çok güzel bir kadındı. Beyaz tenli, masmavi gözlü...o kadar maviydi ki gözleri herkes asıl adını unutmuş, Maviş Teyze derdi...
İnsancıllığını bana hatırlatan masum anılarım da var.
Çocuklarının birinden diğerine giderken şekr çikolata götürmesi, onları koynunda taşıması ve genelde o çikolatların torunlara erişene kadar erimesi...:) Canım benim...:)
Ya da evde bir örümcek gördüm diyelim..."Ananeeee...örümcekkkk...dev gibiiii..." diye kendimi yırtıyorum.
Hemen gelir, "Aaaa künah yavrum künah...Peygamber Efendimizi kurtardı o." der eliyle yumuşacık tutar örümceği ve camdan dışarı bırakır.
Öldüremez...
Öldüremez.
Öldüremez.

Ananem tazecik bir yeni gelinken köylerine Yunan askeri gelir...Haberi alan köylü...ki zaten sadece yaşlılar, kadınlar ve çocuklar var köyde...telaşe içinde koşturmaya başlar.
Ananemin kayınvalidesi genç gelini için çok endişelenir. Nerey saklasam diye düşünür. En son yüklüğü açar...Mis gibi yatakların en altına ananemi yatırır.
Üstüne kat kat yatakları döşer...
Askerler gelir...Eve girerler.
Orayı hatırlayamıyorum: Yani süngü darbesiyl kontrol ettiler mi yüklüğü? Ama arkaraından Kemal 'in askerleri gelmektedir, aceleyle kaçıyorlardır, fazla arayamazlar ortalığı ve defolup giderler...

Bu hatıra ise Babaanneme ait.
Kucağında ilk çocuğu var.
Amcam. Yeni doğmuş bir bebecik..
Demek ki aynı zamanlar ya da bir kaç gün öncesi...
Onların köyü daha kuzeydoğuda. Yine haber geliyor Yunan askerleri köye girmek üzere.
Yaşlılar, kadınlar, çocuklar elele kaçıyorlar.
Nereye mi?
Bir dereyatağına...Sazların arasına...
Askerler yaklaşıyor...
Amcam bebecik...
Ağlamaya başlıyor.
Köyün büyükleri sesleniyor:
"Fatma boğ bebeği."


Bir Çerkes köyü orası.
Bir büyüğün söylediğini dinlememek akıl alır şey değil.
Babaannem amcamı suya batırıyor.
Tam boğulacakken dayanamayıp sudan çıkarıyor...
Tekrar...
Tekrar...

Evet babaannem en çok amcamı severdi...
Allah koruyor ananemi de babaannemi de amcamı da...
Ama öldürülmüş küçük çocuk hikalyeleri de dinledim bir kaç tane...
Ki benim büyük gönüllü büyüklerim, unutulsun isterdi bunlar...
Unutulsun...

Unutmamıza izin vermiyorlar, kahretsin...
Kendi hafızamızı zorluyorlar, biz de hatırlayalım diye hatta...
Kahretsin oyunlarını...
Amaçları belli...
Ama bo oyuna gelmeyeceğimizi anlamıyorlar...

Kimseden özür dilemiyorum ben...
Özür dileyecek bir şeyim yok...
Kimseden özür de beklemiyorum...
Pis oyunlarınızı alıp s...gidin...

20 yorum:

Beter Böcek dedi ki...

Çok etkilendim bu yazıdan.
Kimseden özür dilemiyoruz, hiçkimseden.
Esas bizden kim özür dileyecek ???Kerkükten, Türkmenistandan, Azerbaycandan, söyleyin bizden kim özür dileyecek, kim !!!

Adsız dedi ki...

var bi özür dilemiyorum vatan savunması yapıyordum.. diye..

imza verilen bi yer..

uğradın mı sen oraya..

böyle işte bu vatan..
her renk her nefes..
bin neşe bin hüzün..
hiç bi yerde yok bu kadar birlik içi farklılık..
yeter ki bi rahat bırakılsın..

öpiim bi de..
sıkma canı.. çabuk bi kahkaha.. at zorlama da olsa..
umutla takıl biraz..
iyi gelir..

atalet..

uctemmuz dedi ki...

Tuanacığım, söylemek lazım içimizdekileri...Zaten aynı hisleri paylaşıyoruz, amannn boşver demekle olmuyor...Ben kendimi şu anda hayatta olmayan değerli büyüklerime, tüm büyüklerimize sorumlu hissediyorum. Bu kadarcık da mı hakları yok üstümüzde anlamıyorum ki...
Sağol içten yorumun için...


Canımı sıktığım yok ataletim...Gerçekten bu anlattıklarım benim için heyecanlı, maceralı, saf anılardı. Şimdi anlıyorum gerçek değerlerini.
Bir de şu "Kemal'in askerleri" ne güzel laf Allahım... Güvennnnnn veriyor.
Zaten gitmelerini telkin verdiklerim, arayı bozmaya- açmaya uğraşanlar...Rahat bıraksınlar her kökenden insanı...Biz anlaşıyoruz, yaralarımızı sarıyoruz, kendi adıma bu ülkede yaşayan ve birlikte yaşamayı dileyen her kardeşimden memnunum..Kimseyle işim yok...
Kıymasınlar kardeşliğe, hakkaten yazıktır...

Adsız dedi ki...

üç temmuzum , acı anılar bunlar. Bende de çok var da, anlatamıyorum. Benim babaanne çerkez,uysal, hanımefendi , anneme gelin hanım diye selenir, siz derdi hep konuşurken. Anneannemi artık internet dünyası da tanıyor. Karadeniz kadını , anneannesi kürt. Her bişey var bende. Çok şükür ki mavi kan meraklısı değilim.
karıkoca hep Türkiyenin renkleriyle büyümüş yaşamışız. Kızım musevi okulunda öğretmen , okuldaki sınıf partneri ermeni.Biz bir arada güzeliz. Birbirimizden özür dileyecek bir şeyimiz yok. Öptüm senii

uctemmuz dedi ki...

Lalecim aynı şeyi anlatmaya çalıştım. Eyvah, yanlış anlaşıldıysam...
Ama öyle bir hale geldik ki herkes konuşuyor ama beraberlikten yana olnlar ya da geçmişi kaşımak istemeyenler, hatta bunu zul sayanlar susuyor.
Susuyor...susuyor...şişiyor.
En azından ben böyle hissediyorum. Böyle hissettiğini bildiğim çok insan var etrafta...
İki anı anlattım, ikisi de gerçek. Ne gerek var insanlara bunları zorla hatırlatmaya?

Adsız dedi ki...

canım ya mavikandan kastım, hani asil kan falan meraklıları vardır ya, onu demek istedim, eyvah bi yanlış anlaşılmaya meydan vermedim dimiiii

uctemmuz dedi ki...

Yok yaf olur mu hiç? Ben de aynı hisle ürküp sayfana koştum.:)))
Öperim canım benim...:)

geçkalmadımki dedi ki...

Ne kadar etkildi yazın beni..
Canım.. söyleyecek bi şey bulamıyorum..
Sevgiler sana bol bol...

uctemmuz dedi ki...

Benden de çok sevgiler Fundacığım...İyi geceler dilerim bi de...:)

kayipsimurg dedi ki...

Valla ben milletimden özür diliyorum. "Aydın" diye yıllarca baş tacı ettiklerimiz yediği haltlardan dolayı.

carpediem dedi ki...

bizim yörede de,
anlatırdı büyüklerimiz
ninelerimiz,dedelerimiz genç yaşta ölüp gittiler tanıyamadık bile.
kaç-kaç diye,
dağlara toroslara
kaçmışlar.
neneme komşuları kaçarlarken,
en küçük kızını (henüz bebek)
kağnı arabasından
(bakamaz diye)
at demişler aşağı
kimbilir hangi yoldan geçerlerken...
kıyamamış,atamamış.
hikaye denilen gerçek
o kadar çok ki bu ülkede...
dediğiniz gibi,
yaralarımızı sarıyoruz
kimse kanatmasın,koparmasın kabuklarını...
böyle iyiyiz biz.
seviyoruz birbirimizi.

uctemmuz dedi ki...

Aynen simurgcuğum...güvenebileceğimiz aydınlara ne olduğunu da biliyoruz zaten...


Hoşgelmişsin beyazgelincik...her yerde aynı acı dolu hikayeler işte. Bu yazıyı yazmış olduğuma sevindim. paylaşma imkanı verdi bize...
Çok sevgiler...

Adsız dedi ki...

Ben anlatmak istediğini anlamak istemiyorum ... içimde korkular ,acılar ,kinler,öfkeler büyütmek yaşatmak da istemiyorum..

Ben ananem ve dedemi hiç görmedim erken yaşta terketmişler annemi..
babanem ve dedem hayattalar babanemi çok severim... seninkiler gibi oda cebinde şeker taşır ilk işide bana vermek olur .. :)

Öperim çokk :)

Kadeh

kumhavuzu dedi ki...

aslında akşam okudum ben bu yazın..
Kemalin Askerleri'nde takıldım..Mustafa değilmiş Halk arasında bak Kemal..Ne güven Allahım ya
Ve bu yaşananlar..
Rahat bıraksınlar
değişmesi gerekenler değişsin
güzele giden yolda atılsın adımlar

seviorum seni

uctemmuz dedi ki...

Evet kadehim...bazen hatırlamak gerekiyor aslında...Hümanizmin kulağına su kaçırmamak adına...:)
Öperim çok...:)


Kumum o lafı ben Çılgın Türkler'de okumuştum...Çok içten laf...
Ben de seni seviorum...:)

sensizken dedi ki...

Aynı hisleri paylaşıyoruz.
Söylemek lazım içimizdekileri.
Aptalca ve çirkin oyunlar bunlar
Harika bir yazı olmuş canııım. Yüreğine sağlık.

kayipsimurg dedi ki...

Napıyon, nerdesin, ne oldu sonuçlarınız.

uctemmuz dedi ki...

Sensizkenim, simurgum, kusura bakmayın geç kaldı yorumların yayınlanması.
Ha bir de ben bu özür dileyenleri dinledim dün gece. Tüm algı kanallarımı açtım, kalbimi önyargılardan uzaklaştırdım öyle dinledim.
Yine de hangi alemde, nasıl hislerle yaşadıklarını çözdüremedim.
:)

Boncukçu dedi ki...

Eline yüreğine sağlık, ne güzel anlatmışsın.Bizimkiler karadenizli kurtuluş savaşına değin pek anıları yok, daha eskilerden, rus işgalinden kaçış anıları bvar bizimkilerde. Ya da sarıkamıştan... İyi oldu bunları anımsadığımız. Tam da şimdilerde gerekliydi bence.

uctemmuz dedi ki...

Sağol boncukçum, unutmaya izin vrmiyolar ki zaten.