***

Yazı mazı yazmak istemiyor canım. E bu ne o zaman derseniz, ne bileyim ben derim.
İçime baktığımda yine bir dolu atın oradan oraya koşuşturduğunu görüyorum. Merhaba diyemeden kaçıp gidiyorlar. Bu da demek ki yine kafam karışık.
İzmir'e gidiş zamanı yaklaştıkça kendimden kaçış halim artıyor. Normaldir, deşmeyiniz.
Ben de deşmeyeyim.

Ha bak atlardan biri durup selam verdi, bana hatırlattıklarını yazıvereyim şuraya.:)

Msn'de ya da maillerde, ne bileyim gerçek hayatta belki de, konuştuğum insanlar var.
Dostlar, akrabalar, arkadaşlar.

Anlayışlı olanlarına nasıl minnetarım bilseniz.
Bana detay soru sormayanlarına yani.

Böğrüme bişeyler saplamadan, sadece genel birşeyler sorup, aldıkları cevaplarla yetinenlere yani.
İyi dileklerini söylüyorlar, moral veriyorlar...uçuyorum.

Yoksa sordukları soruların cevaplarının bende olmadığını bildikleri halde sormaya devam edenler...

kalkanım kırılıyor sayenizde. O kalkan bazen neşe...bazen enerji, bazen de keyifli bir ses tonu.

İnanmıyor musunuz gerçekliğine?

Haklısınız.

Hadi benimle birlikte katılıverin bu oyuna, bir yeriniz mi incinir?


Bunları anlatmaya hiç niyetim yoktu. Ama bana yapılıyorsa, başkalarına da yapılıyordur. Rica ediyorum sadece, kimseye yapmayınız.

Canı acıyor insanın.
Ve niyetiniz bu değil biliyorum, o nedenle anlattım.

hepinizi seviyorum...:)