Benim corona'm, benim dünyam

Naber insanlık, halin nicedir?
Senden biri olarak, toplumsal hijyen, sosyal mesafe ve bulaş riskiyle tanışanları izliyorum.

Mecburen bindiğimiz şehirler arası otobüste,  sadece 2 maskeli olarak yolculuk yaptığımız günleri ve biri öksürdüğünde ilk zamanlar yaşadığımız paniği hatırlıyorum. Olayın ciddiyetini anlayan bir kaç yakınımız dışında kimse önlemlerimize eşlik etmemişti, hatırlıyorum.

Oysa gerçek ölüm tehdidi altındaydık, beyaz hücremiz çok azdı ve özel aracımız yoktu. Hatırlıyorum.
Kardeşimin işini riske atarak bizi her sefer izmirden balkese getirme çabasını hatırlıyorum.
Ki biri suratımıza öksürmesin diye.

Hatırlıyorum.

Yeşil kart çabasında kimsenin destek olmadığını, sigortamız kesildiğinde mecbur kalarak olay çıkarıp yeşil kart alabildiğimi hatırlıyorum. Ilik naklinin o verilmese yapılamayacağını hatırlıyorum.

Yeniden ve tek basima tutunmaya çalıştığım hayatta bana yapılanları hatırlıyorum.
Mobbingleri, müstehzi gülüşleri, hayata tutunma çabama eşlik edenler kadar etmeyenleri de hatırlıyorum.

Hayata tutunduğum işime olan aşkım, o işle desteğe ihtiyaç duyan diğer insanlar için çalışmakla anlam bulduğum yaşamımda... hayatımı 'anlam' üzere kurgulamakla suçlandığımı, ilk fırsatta çok başarılı olduğum işimle bağımın koparılması için çalışıldığını hatırlıyorum.
İnsan gönlünün naifliğini öğrendiğimden, dikkatli olma v hizmet için çalışma yolunu seçtiğim için 'ezik' davranmakla suçlandığımı hatırlıyorum.

Paylaşmak ve birliktelik için kurduğum dostlukların en ufak duygusal sorun yaşadığımda çıtır çıtır kırıldığını hatırlıyorum.

Çok var.

Şimdi bunları bilmeyenler ve hatta
bu tür hatıraları olmayanlar da bilecek.
bu tür anıları olacak.

umarım benim yaptığımı yapabilirler, insanlıktan vazgeçmeden, öfkelenmeden, küsmeden kendileri, diğer canlılar için yaşamaya devam edebilirler.

Kolay değil, başarılar diliyorum . Bu yola çıkmak bile takdire şayandır. Duam yola çıkanlarla olsun.

Gün gele, devran döne.

Ha, bir de... biz kimseye 'evine gir , çocuğum hasta!' diye bağırmadık. Tanidigim hiç bir hasta yakını ya da hasta bunu yapmadı. Tavsiyemdir, siz de yapmayın. Önyargı fenadır, gelir sizi saklandığına yerde bulur. Kim neden sokaktadir bilemezsiniz çünkü.


Sevgiler...