mutluluk öyle uzak bir adanın gülü ki artık, umursamıyorum.
azıcık huzur yeter.
o da ne zaten
bildik bir yatak, üzerine içaçan renklerden bir pike atılmış. önümde bilgisayar..belki kağıt kalem..yetecek kadar sigara, kültablası..camdan vuran yumuşak güneş, uygun ışık, belki yağmur sesi..
kimseyi de istemiyorum.
kafam ses, farklı dünyadan gelen bir ses de istemiyor.
ne neşem uyuyor başka insanlarınkine
ne derin acım.
böyle ölüp gidebilirim.
böyle yaşayıp gidebilirim.
ikisi aynı şey.
bunu anlatamıyorum ve anlatmıyorum da.
kimseye bir şey anlatma zorunluluğum kalmadı.
çoğu zaman gözümde bir damla yaş oluyor. akıp gidiveriyor. şaşırıyorum da bunu belli edemeyecek kadar bıkkınım.
umursamıyorum.
her şey eksik.
ne kahkaha tamam ne gözyaşı ne korku ne endişe
hepsi yarım
kişisi yok gibi.
çok boktan be.
6 yorum:
8(
bazen.
haklısın
maalesef
Üç temmuzum,canım...
bazı zamanlarda kelimeler yetersiz kalır. Karşındaki de istemez zaten bir şey söylemeni. Ben öyleyim birileri bana teselli cümleleri söylese yaram kanar, acım coşar. Zaman diyorum zaman... O kadar garip bir şey ki zaman, acınla arana zaman zaman bir sis indirir zaman zaman da sisi kaldırır.
Öpüyorum seni sımsıkı kucaklıyorum
Lalecim, tatlım..buraya kendime bile söylemediklerimi yazıveriyorum..sanki ben paratonerim, acım bana değmeden bloga akıveriyor. beni arasan sesimi duysan misal, sesim neşeli bile çıkabilir. hatta bazen mutluyum da. yoldaşlığın için teşekkür ederim.
Yorum Gönder