rast gelsin, ya Bismillah

son bir kaç haftadır hayatımdaki insanlardan aldığım akılların haddi hesabı yok.
Küp'lerim doldu.
Taştı.
beni boğuyor.

öyk geldi.

Bir insan neden kızar? tehdit aldığını düşündüğünde, bu tehdit güvendiklerinden geldiğinde, haklı olduğuna inanırken ve kimseye bir zarar vermeden yaşayıp giderken kendini bir karambolün ortasında bulduğunda.
Yeter ama yeter.

Çok akıl veriyorlar bana.
Çok sıkıldım.

Gerçekten çok sıkıldım.

Benden nasıl performans beklediklerini bilmiyorum.
Daha ne istediklerini de bilmiyorum.

Neşeli, sağlam duran, kadın portresi..evet.
hayatla bağlarını koparmamış bir insan modeli.

Bunu yaptım, çünkü bana bulaşmalarına izin vermek istemedim.

Ben acımı kendi içimde yaşamak istedim.
Hayatta hiç bu kadar özel bir şeyim olmamıştı.

Evladımla aramdaki en özel anlara kimseyi sokmak istemedim.
Buna annem de dahil, kardeşim de.

Belki bir-iki arkadaşıyla paylaşabilirdim bunları.
Ama bunu da istemedim.
Çünkü onlar genç.
Çünkü onlar çocuk.
çünkü onlara böyle bir yük yüklemek istemedim.

Ben sırtlandım.
Kimseyi memnun edemedim.
Amacım bu bile değildi üstelik.
Ben Umut'la yalnız kalmak istiyordum.

Bir dolu Freudyen saçmalık.
Bir dolu halk öğretisi.
Bir dolu klişe..
bir dolu yeni moda öğreti.
Hiç birini istemiyorum.

Sadece içimden taşanları canım istediğince sızdırdım. Ataletimin deyimiyle sızdırdım.

Kendimi yıkıp döküyorum bu ara.
Yapacağım bunu, istiyorum.
Yenisini inşaa etmek için kendini yıkman kırman lazım.
Tehlikeli durumlar, atraksiyonlar lazım.
Cidden, anlayabileceğinizden emin değilim.
Sadece bu.

Ben paylaşan biriyim.
Ama acımı paylaşmakta zorlanırım.
Belki birkaç anlaşılmaz mırıldanma, bir iki şarkı..budur.

Herkesten akıllar dinledim diyorum.
Şöyle yap
böyle düşün,
böyle davran.
Gül
ağlama
ağla
gez
kafanı dinle
cart yap
curt yap.

Azıcık sussalar ya..

Fakat hayat boşluk kaldırmıyor.
Zor anlarda, insan ipuçları veriyor.
zayıf kalıyor.
.
.
.
yukarıdaki satırları birkaç gün önce yazmıştım..kaldığım yerden devam blogcum.
.
.
.
sanırım gerçek hayat farklı.
hatırlayamıyorum.
epeydir gerçek hayatın dışındayım.
farklı bir gerçekliğin içindeyim.
cephedeyim.
düşman ortak.
bombalar düşüyor sevdiğiniz ve tanıdıklarınızın üstüne.
kimisi ölüveriyor.
siz yeniden umutla dolup savaşmaya devam etmelisiniz.
böyle bir gerçeklik.
hastne yaşantısı.

dualar ortak.
para, kan, eşya, yiyecek ortak.
hemen herkes paylaşmaya çalışıyor.


burasıysa gerçek dünya.
normal dünya.
hep olmak istediğim yerdeyim.
hastamı yanımda getiremedim.
sevgisini, aşkını, bana anlattıklarını, benden istediklerini, beklediklerini getirdim yanımda.
kalabalığım.

bir incelik, bir kibarlık, bir kardeşlik türküsü kondurmuştum yüzümün kenarına.
kalbimin içine.

UYAN KIZIM.
bu hayatta buna çoğu zaman yer bulamayacaksın.
türkünü söylerken sana eşlik etmek bir yana
sana da söyletmemek isteyecek birileri.

inatla söyleyeceğim..hayır hayır..
akılla söyleyeceğim.
hakedene söyleyeceğim.
anlayana söyleyeceğim.