nazik olmaya çalışan biriyim ben. kabalığı sevmem. iyi biri sayılırım. çok yakınımdakilerle rahatımdır.
çok önemli biri dedi ki bana "sen melek değilsin, insanlar öyle sanıyor ve insan gibi davrandığın ilk anda ciddi tepki gösteriyorlar"
çok sevindim bunu öğrendiğime.
eğer etrafa böyle bir hissiyat veriyorsam, bundan hiç haberim yoktu.
zeerre kadar farkında değildim.
sadece nazik olmaya çalışıyordum.
sorun istemiyordum.
bana yetecek beni aşacak yuvamı yapacak kadar dertliydim.
yenisini istemiyordum.
en ufağını bile.
şimdi kendi ben'imi ki eskisi darmadağın oldu, şaka değil, tuz buz oldu..
kendi ben'imi anlamaya çalışırken.
çok rahatım.
ben insanım. herkesin benim gibi bunun farkında olduğunu sanıyordum.
doğrularım, yanlışlarım var ve çoğunu seviyorum.
sevmediklerimi defediyorum hayatımdan.
hata yapıyorum, seviniyorum.
uzun zamandır bunu yapma lüksüm yoktu abi.
ama gıcır gıcır yepisyeni doğrularım da var.
onları parlatmayı düşünüyorum.
tüm bunlar olurken...
hayatımdan bazen bu yeni duruma şaşıran kişiler oluyor.
muş..
farketmemiştim.
yeni anlıyorum.
o dosta, bana bunu gösteren dosta teşekkürler.
bu kadın inşaa halinde.
dokunanı yakarım.:)
9 yorum:
hadi inşatı bitir de İstanbul'a gel...
canım çıktı Lale.:)
bilmiyorum, belki de önümüzdeki hafta geliveririm.
ya insanlar hiç farkında değil ve kabahat bende. suratımda gülümseme yupppii diye geziniyorum. içimde ne olduğunu anlayan, o yüzümü gören çok az insan var. bit kadar gerizekalı sebeplerle üstüme üstüme gelenler oluyor. anlayamıyorum. beni üzeni hayatımda tutmaya artık hiç niyetim yok.
al bak, gelmeden döküldüm.
Ünsal; Bernard Shaw demiş ki:
"Hayat kendini bulmakla değil, yaratmakla ilgili bir şeydir."
inşaa halindeki halini de, seni de öyle çok seviyorum ki.
ben de seni..aklımda hep seninle konuştum dün.
seni anlamaya çalışırken anlamadıkları dolayısıylada sana böyle yansıttıkları için olabilir mi acaba.. bide kendimden biliyorum..herkese gülen, kucak açan, dost canlısı biriysen bazıları sınırlarını belirliyemiyor, senin alanına rahatça girebileceğini zannediyor. öncesinde tırnaklarını gösterebilmekte fayda varmış onu öğrendim şu eski ortak dost sayesinde.. oda aynı şeyi yaptı şu son 1 yıl içinde.. adınada endişe duyan doğrucu davut endişeli, önemseyen dost koydu...
yıkıyorum yapıyorum ben bunu hep yapıyorum..
inşaat alanımı göstermeyi sevmiyorum..
havaya uçururken eskisini görsün duysun istemiyorum kimse..
kapının önünde jonglörlük yapıp dikkat dağıtıyorum..
inanıyorlar..
dağılıyorlar..
biri de bana .. sen bu kadar asil olmak zorunda mısın dedi.. bu kadar efendi..
ben de belki de asil gibi yapmıyorum da gerçekten öyleyim dedim..
zira başka trlü davranamıyorsam eğer..
budur..
istanbula gel korosuna katılayım ben de..
öpeyim de..
atalet..
dolphincim, evet, sanırım öyle. çok yorucu ama.
ne demek istediğini anladım ataletim, ben de öyle yapmaya çalıştım uzun süre ama baktım ki bu bazı kişilerce azıcık yanlış anlaşıldı "böyle böyle oluyor" demek durumunda kaldım. bu sayfalarda yaşadığım bir durum değil, gerçek hayatta epey zorladı beni olup bitenler.
ve aslaetten söz açmışsın ya..asalet sözcüğünü günlük hayatta nezaketle kullanmaya devam edenler asildir diye düşünmeye başladım. artık hakkında o kadar az kişi konuşuyor ki..
asaletin deriz anlamını bırakalım bir yana, günlük hayattaki değeri bile çok büyük. Günlük sıradan eylemleri törenleştirir asalet. kahve içmek, fincanların saplarının baktığı taraf, omuza atılmış şalın renkleri, sigara pakedini açarken ki ufacık bir el hareketi..asalet hepsini güzelleştirir. renkler, gölgeler, ışığın yaşanılan yerdeki yansıyışı hepsinde asalet var..aynı senin gibi, o inceliğin peşine düşenler için.
çok hoş bir şey söyşemeye çalıştım, umarım başarmışımdır. kafamdakini kağıda dökmekte zorlanıyorum bu ara tatlım..
sevgiyle..:)
Yorum Gönder