kız mutluydu

sabah uyandığında kendini yokladı önce bir. gözlerini bile tam açmadan kendi kalbinin sesini dinledi: deli gibi çarpmıyor. oh dedi. dün'ü düşündü bir çırpıda. iyi bir gün olmuştu dün. düşüncelerini bugüne kaydırdı. sakinlik vadediyor: plan yok, hava ılık, mutfak tezgahı temiz tek bir kirli bardak bile yok, ev derli toplu. "canım ne isterse yapabilirim" diye düşündü. "herkes iyi."

olmayan şey endişeydi aslında...suçluluk duygusunu kullanmaya bile gerek kalmamıştı. her şey iyiydi.

şimdi artık ağaçlıklı yollar benim, kedi yavruları benim, deniz kenarı benim, çay partileri, neşeli kahve fincanları, vitrinlerde şıkırdayan yeni giysiler, porselenler, perdeler benim diye düşündü.

şimdi artık...göğe baktığımda sadece şükür var, huzurlu hayaller kurabilirim, birine kızdığımda rahatça bunu ifade edebilirim. tekrar ben olabilirim diye düşündü.

birkaç dakika daha sükunetini yudumladı. sonra yavaşça, önce sağ adımını atarak hayata dalıverdi.