25 Mart 2015 Çarşamba

Anı küreleri

Yollar birleşir
Yollar ayrılır
Bu bile yanılsamadır
Belki hepimiz bir tek kişinin hücreleriyiz, kesinliği yok ki bunun.

Yine de yollar birleşir
yollar ayrılır.

Ben hep yolda birlikte ilerlerken birbirine ne hissettirdiğindir önemli olan kısmına takılmıştım.
Çünkü bir şekilde ayrıldığım canlarıma sevgim sonrasında da daha kuvvetle devam etmişti.
Ama
Yaşanmış bütün güzellikleri bir kalemde silip atabilen
çirkinleşen, çirkinleştirenler de var.

Anı dediğin şey bir billur küredir.
Arada eline alır, okşarsın.
Döndürürsün,
gözüne bazen kahkahalar atılmış, bazen de gözyaşlarıyla dolu an'lar takılır.

Ben baktığımda küreme
yüzümde sevecen, mahcup, gururlu bir gülümseme oluşsun isterim.

Küreme tükürmemem bu nedenledir.

Beni ne kadar üzmüş olursa olsun, kırmış-dökmüş olsun yine de o küreye baktığımda -çok şüküür bitti diyerek- tatlı tarafıyla yoluma devam etmek isterim.

En çok da bir dostluk, bir arkadaşlık her ne ise insani bir ilişki sonlandığında -ki son diye bir şey yoktur, akıp gider hayat, belki başka bir enkarnede, belki 2 saniye sonra tekrar birleşecektir yollar- gönlümde bir huzur kalsın isterim.

Günlük hayat devam ederken yırtıcı olunabilir, aniden tepkiler verilir, aldım-verdim ben seni yendim'ler layığıyla oynanır amma... iş ciddileştiğinde, geçici ayrılık gelip çattığında sakinleşirim. Ettiğim her lafa, aldığım her nefese dikkat kesilirim ki, sonrasında anı küreme bakarken yüzümde o gülümseme oluşabilsin.

Neyse...

Kahve?




Hiç yorum yok: