6 Mart 2014 Perşembe

hayat yolculuğu, yıl 45

kendimi hiç kimseye, hiçbir yere hiç bir düşünceye ait hissetmiyorum.
o delice bağımlılık günleri bitti.
çok sevmelerin insanı, öldü.
çok sevdikleri ölünce.

bu tuhaf özgürlük duygusuyla ne yapılabilir?
hiç bir fikrim yok.
evereste tırmanmak ya da uzaya zıplayarak çıkmak
benimkilere anlatmadan tadı yok.
onlar kadar dürüst sevileceğim kalpler bulana dek yok.

tek bir şey var şu anlamlı görünen.
onun peşindeyim.

Hiç yorum yok: