Bugün kızını korurken devleşen bir baba gördüm.
Uzaktan tanıdığımız biri. İyibir insan, sakin, edepli, Allahtan korkan, kendi kayınvalidesi ve Kayınpederine iyi davranmış bir insan.
En azından biz öyle tanıyoruz.
Çok çalışkan, evlatları ve eşi için durmadan didinir.
Kızının nişanlısı terbiyesizlik yapmış.
Çalıştığı işyerinden kızcağızı şehir dışına bir seminere yollamak istemişler, çocuk ve ailesi buna izin vermemeye hatta daha ileri gidip hadlerini aşarak tuhaf sözler söylemeye kalkışmışlar.
Baba bunları anlatırken, devleşiyor, kabarıyor ve kızını nasıl kurtardığını, o aileyle tüm ilişkisini kestiğini gururla söylüyordu.
Öfkeliydi ama yakın zamanda sanırım beni tam olarak anlamadığını düşündüğünden, gelip bunları bize anlatma ihtiyacını hissetmişti.
Dedim ki "bunlar tatlılıkla hallolacak meseleler değil, kızdığın ve sesini yükselttiğin için üzülme."
Ne demek istediğimi anladı.
Ben babamı özledim. Bugün ona olan ihtiyacım katlandı.
3 yorum:
nur içinde huzurla yatsın ünsüm, mekanı cennet olsun babanın.
dengesiz bir aileye rastgeldiği için şanssız ama öyle bir babaya sahip olduğu için çok şanslıymış kızcağız. hayırlısı olmuş valla.
sinir oldum ben bile burdan!
sağol bitanem...içimi rahatlatmaya ihtiyacım var, yazmak iyi geliyor.:)
hayat böyle bir şeymiş işte, her şey gelebilirmiş insanın başına. anlamış baba.
ben de babamı çok düşünüyorum son zamanlarda. bir yerlerde var olduğunu bilmek yetmiyor çoğu zaman bana...
Yorum Gönder