10 Temmuz 2009 Cuma

isim bulamadım ben :)

Veletim evvelsi gün İstanbul'a bir arkadaşını ziyarete gitti. Arkadaşı ondan sadece bir kaç yaş büyük ve çok değerli bir abi-kardeş sevgileri var. Bir dolu planlar yapmışlar. Gezi, oyun filan.
Vardıktan az bir zaman sonra ateşi çıkmış. Çok yüksek değil ama sınıra yakın. Hemn doktorumuzu aradık, durumu bildirdik. O da endişelecek bir şey olmdığını düşündü. Gece 2:30'a kadar uyumadım, bekledim. Sık sık ateş ölçmelerini tembihlemiştim, gidip uyudum.
Gece 03:30 gibi ateşin çok yükseldiğini haber verdiler.
Şu an arabamız yok dostlar. Derhal firmalaraı aradık...Sabah 7'ye kadar kalkan bir otobüs yokmuş.Ne yapmalıyız derken hastanemizi aradık, hemen gelin dediler.
İyi de...
Biz Balıkesir'deyiz, veletim İstanbul'da, hastanemiz İzmir'de. Takrar nöbetçi doktorumuzla görüştük, orada bir hastaneye gidin dedi. Başlarında bir ebeveyn yok çocukların...Derhal eski bir arkadaşımızı aradım. Durumu anlattım. Yarım saat sonra yanlarındaydı.
Kuzumun arkadaşı, onun abisi ve bizim arkadaşımız ben 7'deki arabaya binene dek yanında durmuşlar yavrumun.
Hastanedekiler konu onları aştığı için çok fazla bir şey ypmamışlar zaten. Ama benim müthiş 3 dostum...saatlerce o ateşi düşürmeye çalışmışlar. Bir dolu muhabbet, neşe, espri içinde.
Tahlil sonuçları kendi doktorumuza bildirilip, problm olmadığını öğrenince de hastaneden çıkmışlar, ben gittiğimde evde fosur fosur uyuyordu kuzum.:)
Planlarını değiştirmek zorunda kaldım, birlikte evimize döndük yani. ama anlatacağım şey o değil aslında.
Bunca telaşe ve endişenin arasında yaşadığım mutluluğu anlatamam...
Gecenin bir vakti...elinizin kolunuzun bağlı olduğunu düşünürken yardıma koşan ve oğlumun deyimiyle "bana senden bile iyi baktılar, inan sen o kadar çok şey yapamazdın" dedirten dostlarım var...
Mutluluğumu anlatacak kelime bulamıyorum.
Biraz yorgun, biraz şaşkınım...Dün misfairlerim gelecekti, sonra kendimi İstanbul'da buldum. Hatta akşam saatlerinde deniz kıyısında yürüdüm...canlarımla, güzel neşeli bir yemek yedim ve eve döndük.
Sanki bir an orda bir an burdaydım.
Ben o dostlara nasıl teşekkür etsem bilemiyorum...İyi ki hayatımdalar...

12 yorum:

Ece dedi ki...

Çok geçmiş olsun. Onca telâş ve heyecanın ardından günü güzel kapatmanıza sevindim.

'Dost'larına da helâl olsun vallaa..

Sevgiyle öpüyorum.

uctemmuz dedi ki...

sağol Ececiğim...normalde yazmam ben böyle şeyleri sayfama ama işte...nasıl teşekkür edeceğimi şaırdım, herkese duyurmak istiyorum...:)

.. dedi ki...

ay kalbim ağzımda okudum, ben telaş yaptım oturduğum yerden valla. allahtan yazı başlığında gülücük vardı.
ünsüm, onlar senin dostların.
elbet, elbet yapacaklar elden ne gelirse. başka türlüsü mümkün mü?
fakat kalp çarpıntını, endişeni tahmin etmek bile çok yıpratıcı.
da,
umutcuğum bi de ankaradan arkadaş edinse. daha bi rahat oluruz 8))
seviyorum. e biliyorsun işte 8)

uctemmuz dedi ki...

ay burdam benim...endişe kısmını anlatmanın ne faydası var ne de imkanı...Allah'a şükürler olsun şimdi iyiyiz.
Ben seni o kadar iyi tanıyorum ki burdam...gönül rahatlığıyla seni de arayabileceğimi, benden çok endişeleneceğini... seni bu kadar çok sevmemin nedenlerinden sadece biri bu işte.:)
canımsın...:)

.. dedi ki...

biliyor musun, ankara istanbul kaç saatte gidilir, hemen çıkılsa senden önce orada olunup fayda sağlanır mı diye düşündüm okurken bir yandan. ay neyse, geçti gitti ya, şükür.
du bi daha öpiym gelmişken. 8)

Sevgi Gibi dedi ki...

Canım, çok geçmiş olsun.
Kötüyü iyiye çevirmek... iyi yanlarını da görmek....... her türlü... her şartta. Başarıyorsun. Allah da hep yardım etsin inşallah sana. Ve dostların hep yanında olsun.
muaahhhh

alpernatif dedi ki...

Büyük geçmiş olsun
Her ne kadar konuya vakıf olamasam da satırları okurken çok üzüldüm

Ayrıca Saklanbacımın dediği üzre,Ankaradan birileri gerekiyorsa koç gibi Alper halanız var

uctemmuz dedi ki...

burdam ne diyeceğimi bilemedim...:)))çoook teşekkür ederim.:)


Sevgim,Valla billa bişey yaptığım yok. Bak o telefon edip gecenin bir vakti uyandırdığım arkadaşım var ya...hiç uyumadan işine gitti.saatler süren bir toplantıya katıldı, akşam tüm ısrarlı redlerimize rağmen otobüsümüze binene dek yanımızdan ayrılmadı.yani işte beyle...:)))
Allah hepimize yardım etsin bebeğim.kocaman öptüm.:)


Ya valla zaten duygusallığım tavan yapmış durumda Alper, bir de senin yazdıkların için ağlarım...Ben bu blog işine iyiki katılmışım.Sizi tanıdğım için çok mutluyum , inan...:) Bizim memleketi yazdım yukarı...Aynısı sizler için geçerli, hiç zor durumda kalmayın ama herhangi bir durumda ben burdayım.:)

laleninbahcesi dedi ki...

üç temmuzum çok geçmiş olsun, böyle bir şeye isim konulamaz zaten.

Ama insanlar ektiklerini biçerler. yani iş yine sende ki sana dönüşü böyle güzel olmuş. Çok çok öptüm seni

uctemmuz dedi ki...

Laleciğim çok hoş yazdığın şey.Çok sağol...Ben de seni öperim...:)

kumhavuzu dedi ki...

yıllar yıllar evvel bir amcanın 'hala iyi insanlar var ' dediğini hatırlıyorum.

ve..hala varlar

kocaman geçmiş olsun
öpüyorumm

uctemmuz dedi ki...

evet tatlım...ve sayıları sandığımızdan fazla aslında. Umarım hepimiz sadece onlarla karşılaşalım...:) sağol.:)